Vrijwilligerswerk cement van de samenleving

Hay Achten is zijn vrijwilligersactiviteiten stapsgewijs aan het afbouwen. De Oirlonaar stopte onlangs na ruim elf jaar als voorzitter van de plaatselijke KBO. Namens het cluster Oirlo-Castenray-Oostrum organiseert hij dit jaar voor de laatste keer twee reizen voor senioren. “Ik ben 79 jaar”, zegt hij. “Het wordt tijd om het stokje door te geven aan een jongere generatie. Maar ik blijf wél actief als waarnemer van de KNVB langs de velden. Want ‘voetbalbetrokken’ ben ik al vanaf mijn dertiende jaar. Af en toe gaat mijn vrouw Mia met me mee naar wedstrijden. Zonder haar had ik al mijn vrijwilligerswerk nooit kunnen doen. Daar ben ik haar enorm dankbaar voor.”
Hij vertelt vervolgens een mooie anekdote over de wijze waarop hij voorzitter van de KBO werd. Want dat gebeurde mede dankzij Mia. Met een lach: “Ik was in eigenlijk gevraagd om bestuurslid te worden, maar uiteindelijk ben ik in het bijzijn van mijn vrouw gestrikt als voorzitter. Toen ze mij daarvoor kwamen vragen, zei ze meteen: ‘Och, dat kun je eigenlijk wel doen Hay’.” Hay Achten woont al bijna zestig jaar in Oirlo. De liefde trok hem als 21-jarige Broekhuizenvorstenaar naar het Venrayse kerkdorp. “In Broekhuizenvorst blijven was geen optie, want Mia wilde in Oirlo blijven wonen. Ach, ik heb het altijd uitstekend naar mijn zin in het dorp. Zeker als je je inzet voor een club, ben je zo ingeburgerd. Ik ben meteen gaan voetballen bij DIS.” Bij de club bekleedde hij tot 2001 ook meerdere bestuursfuncties. Naast waarnemer was hij ook jarenlang scheidsrechter in het amateurvoetbal en docent voor de KNVB. Sinds 1980 assisteert hij de competitieleider bij de indelingen voor competitie en beker. Daarnaast was hij vanaf 1984 ook nog zeventien jaar voorzitter van het Oirlose gemeenschapshuis. Voor zijn maatschappelijke verdiensten werd hij in 2002 onder meer koninklijk onderscheiden. “Het is natuurlijk mooi als je een onderscheiding krijgt, maar daar doe je het natuurlijk niet voor. Ik geniet er vooral van als mensen het naar hun zin hebben tijdens activiteiten. Samen genieten. Daarom ben ik dit vrijwilligerswerk, het cement van de samenleving, gaan doen. Nee, het is voor mij nooit een last geweest. Integendeel. Ik zie het als een verrijking van het leven.”
(Tekst: Ron Koenen)
Dit bericht is geplaatst in Nieuws, Uit De Schakel. Bookmark de permalink.